مناجات

پادشاه دلها

وقتی به نامش می رسیم، مرزِ هر دین و آیین و مذهبی کنار گذاشته می شود.

اصلا قلمرو سلطنتش مرز ندارد.
بر دلها پادشاهی می کند.

می گویند ابوالفضل مال همه است.

مسیحی و مسلمان نمی شناسد.
کافی است نامش را به زبان بیاوری و جواب بگیری.
سلامت را بی جواب نمی گذارد.

می دانی چرا؟

همه اش از وفا و صداقت است.

مگر می شود، عبد صالح باشی!
همراهیِ امامت از هر امان نامه و زر و مقام و منصبی برایت مهم تر باشد.
آن وقت جهانی نشوی!

حالا فکرش را بکن، هر کس با ابوالفضل باشد جهانی خواهد شد.

مکتب عباس مال دیروز و امروز نیست.
همین که با امام زمانت همراه باشی، پیروِ این مکتبی.

حالِ امروز ما، مصداق عینی” کل یوم عاشورا کل الارض کربلا” است.

مواظب وفا و صداقتمان باشیم.

#ایران_قوی

محبوبه میرزایی

تاریخ تکرار می شود…

بله این زن شجاع مسلمان است که غبار از سر و روی پدر می شوید تا در رسالتش استوارتر قدم بردارد و می شود ام ابیها.
تن سپر میخ در می کند تا از امامش حمایت کند.

بالای قتلگاه می ایستد و جز زیبایی نمی بیند.
رجز می خواند، با صدای علی و ستون های کاخ ظلم را می لرزاند که نه، لرزه در دل یزیدیان می اندازد.

این بار انگشتی بالا می رود و بانگ (الله اکبرش) رعشه در دل آنان می اندازد که رخت توهم قدرت بر تن کرده اند.غافل از آنکه پناه به خانه عنکبوت برده اند.

تاریخ به خود زیاد دیده است، زنانی که از صد لشکر قوی تر و محکم تر عمل کرده اند و باز خواهد دید.آری تاریخ تکرار شدنی است.

#سحرـامامی

🌱🌱🌱🌱

از خودم خجالت می کشم، وقتی میبینم گلبرگ های نازکت را از ظلمت به سوی نور کشیده ای!

🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱🌱

شوق دیدار

صدای ضربان قلبم را می شنیدم نفس هایم به شماره افتاده بود گاهی حس میکردم چشم هایم چیزی نمی بیند و دنیا در برابر دیدگانم تار می شد دلم میخواست فریادی سر زنم امّا شرم حضور سکوت را برایم به ارمغان می‌آورد.

آری! این شوق دیدار بود که حالم را چنین کرده بود احساس می کردم ثانیه ها متوقف شده و ماشین سر جایش ایستاده و حرکتی ندارد گاهی نگاهی به کیلومتر ماشین می‌انداختم آیا سرعت ماشین کم است یا زمان برای من به کندی می گذرد.

خدایا! این دیدار آخرین دیدار من نباشد. بعد از چند سال دوری پرنده ای را می مانم که از قفس آزاد شده ،بالاخره چشمم به گنبد طلای افتاد و حالا دیگر نمی توانستم جلوی اشک هایم را بگیرم بغضی گلویم را گرفته و نگاهم سرشار از تمنای دیدار حرم مطهرش بود تا دستهایم را در ضریحش گره بزنم، در صحن های زیبا قدم بردارم ،در صحن انقلاب و رو به گنبد طلا دعای کمیل بخوانم و گاهی همراه کبوترانش بال بگشایم و به پرواز در آیم، آنجاست که می خواهم به دور تو بگردم آقای من.

ای مونس تنهاییم! نمیدانم گله کنم از دوری چند ساله یا سرزنش کنم قلب آلوده ام را که توفیق دیدار نصیبش نشده ولی همین را میدانم که باید لحظه لحظه این دیدار را غنیمت شمرد.
کاش در این هوا و این ساعات و لحظات متوقف می‌شدم و لحظه لحظه مشامم را پر می کردم از عطر وجودت.

سلام بر تو ای امام رئوف.

خدایا! بر خودم از روی جهل ظلم کردم و بر تو نیز از روی جهل سرکشی.
دنیا و رنگ‌هایش مرا فریفت. نشناختم آنطور که باید بشناسم.غرق شدم در فانی در حالی که تو باقی هستی و بس.
دل بستم بر سست ‌ترین تکیه گاهها در حالی که تو محکم‌ترین تکیه گاهی.
پروردگارا! تو آسمان پایین را با نور ستارگانت زینت بخشیدی، دل مرا نیز از تاریکی برهان و با نور خود روشنی بخش.
شمس و قمری درخشان بر مدار مشخص در حرکت درآوردی، مرا از هرز روی ها نجات داده و بر مدار خود قرار ده.
تو که بی‌نیاز از اندیشه و تجربه‌ای، هماهنگی ات در آفرینش نظیر ندارد.
خداوندا! تو آگاهی بر آغاز و پایان هر چیز. هیچ چیزی از تو پنهان نیست. خطاهایم نیز از تو پوشیده نیست اما تو به فضیلت آنها را پوشاندی. پس درگذر از آنها.
خداوندا! از رحمت خود بادها را به حرکت درآوردی. رحمتت را از من دریغ مدار که بی‌ رحمتت پایانی جز نابودی ندارم.
تو همواره بوده‌ای و از چیزی به وجود نیامده‌ای، وجودت را از من دریغ مکن که بی‌ وجودت عدمی بیش نخواهم بود.

خطبه یک نهج البلاغه